THE "BIRTH" OF ARIS BASKETBALL

Eight years after the foundation of A.C. Aris Thessaloniki, the basketball team of the club is «bοrn». From the first moment it showed the quality of a champion, winning five consecutive titles in the newly established League of Thessaloniki, between 1925 and 1930. Basketball was still new in Greece, first time brought by YMCA in 1919. The teams shared an open stadium and first official competitions were held in November 1925, establishing Championship of Thessaloniki. ARIS triumphed with five wins in as many matches against the YMCA, Hercules, AEK, V.A.O. and Jewish Akoach. The same scenery was repeated the following year, since the “Yellows” defended the title by winning all their opponents (14-12 PAOK, Iraklis 15-4, 20-14 the YMCA and 20-8 AEK), but also in the following periods: ARIS was the absolute master in basketball in Thessaloniki and was conquering titles without defeat, even reaching some unrealistically scores. On February 9, 1930, while reaching his fifth consecutive title, thrashed Heracles with 93-7, while a month later (March 12, 1930) triumphed against PAOK with 51-12.

THE FIRST INTERNATIONAL AWARDS

The history of ARIS in the postwar period was linked inextricably with the name of Phaidon Matheou, who was the creator of the male and female basketball section of the club. Thanks to his contribution, the club managed to draw twice in the top of the Championship of Thessaloniki with YMCA, but was defeated both times in the game for the emergence of a champion. Since the early 50s, ARIS acquired his own outdoor stadium at Vasilissis Olgas Street, where was the base the Club of ARIS until the period 1959-1960. Within the same decade came the first international successes for the “yellows”, who in 1955 were invited to the international tournament of Viareggio, in Italy. There, they reached the final, losing to Red Star Belgrade 48-46 and Phaedon Mattheou became the top scorer with 129 points in 4 matches. Three years later, in 1958, the “Yellows” participated again in a tournament in Italy, Messina (6-8 August) and in Palermo (10-12 August), returning with four cups in their luggage. That same year, in fact, they defeated in Thessaloniki and Yugoslavia champion Beogkrantski with 61-57. The cycle of international triumphs of that team closed at 1959 in Liege, Belgium, where they won the title in another international tournament, by beating in the final Antwerp with a score of 61-45. The “Yellows” participated for the first time in an official European competition the period 1966 -1967, when ARIS competed in the Cup Winners Cup as Greece’s second runner, but were excluded by the Israeli Maccabi Tel Aviv. Since that season, ARIS acquired new headquarters in “Alexander Sports Melathron of Thessaloniki”, where they are located until now.

THE GOLDEN ERA BEGINS

With Giannis Ioannidis back on the bench and Galis becoming permanent first scorer of the Championship, ARIS won the title in 1982-1983 season. He stayed undefeated at Alexandrio while achieving great victories over Olympiakos (109-88), AEK (91-73), Panathinaikos (72-70 in front of 7,000 fans, in a crucial game) and PAOK (77-69 in the stadium of Larissa due to punishment ) On April 23, 1983, the return to the top becomes a reality. The roster of ARIS at that time consisted of: Paramanidis (captain), Galis (top scorer in the league), Georgiadis Doxakis, Karageorgis, Papageorgiou, Romanides Skondras Stamatis, Stylianou Toukmenidis, Tsachtanis, Tsitakis, Filipou and Christofakis, with coach Giannis Ioannidis and president Vangelis Melissaratos. The following year, ARIS is again impressive and finishes the Greek championship with 24 wins and only 2 defeats, tying in first place with Panathinaikos. However, in the historic barrage of Corfu is beaten by the “Greens” with 80-76, while also gets defeated at the Greek Cup final, by PAOK (74-70). During the same season, however, the “yellows” won in the “Yad Eliaou” Maccabi Tel Aviv 75-76, a victory which was a huge success, but not illusory, since in Thessaloniki the team lost 62-68

THE FIRST Final Four

ARIS has now become the absolute dominant in Greece, winning successive Championships, Cups and his ambitions are no longer limited within the borders. With the addition of Lefteris Subotic from the period 1986-1987, the “Yellows” require subsequent European champion, Italian Tracer Milan, the heaviest defeat in its history with 98-67 and show their potential, even if at the second game the Italians outweigh the handicap of 31 points and qualify (83-49). The following year, 1987-88, ARIS is ready to claim the European title. With two pretty tough victories over the Swiss Pigi, is qualifying to the group with the eight best teams in the Champions Cup and shows that fears no rival: triumphs over Barcelona in “Palau Blaugrana”, 88-89 after a stunning appearance of Galis (45 points) and key three-pointers by Yiannakis and Subotic in the last minute, forcing the holder of the title, Tracer Milan, to bow in Alexandrio with score 120-95 (50 points scored Galis and 37 Subotic with 7 three-pointers) also wins the finalists of last year Maccabi Tel Aviv 93-77 and Partizan Belgrade 96-85 in the game that marked the qualifying to the Final Four in Ghent. ARIS, for the sake of which Alexandrio is full 4 and 5 hours before the begging of each game and monopolizes the interest of whole Greece every Thursday, travels in Belgium with a large number of fans with big dreams. But in the semifinal of “Flanders Expo” loses to Tracer of Bob Makadu with 87-82, after a dramatic game. Two days later, in the small final against Partizan Belgrade, ARIS loses also (105-93). The passion of the team’s fans, however, even forced the commissar of the NBA, David Stern, to express his admiration.

THE THIRD Final Four – ZARAGOZA

In 1989-1990 season, after a spectacular run in the first round of Champions Cup, which was marked by the great away victory over European Champions Jugoplastica Split (85-89),ARIS makes history, becoming the first team to ensure for the third consecutive year its presence to the Final Four. The defeat from the Jugkoplastica in Alexandrio, in the final game of the group, brought the “Yellows” face to face in the semifinal against Barcelona, ​​which emerged as the undisputed favorite, given that the final phase was taking place in Zaragoza, Spain. Despite the good start and the unique support 2,500 fans, ARIS was unable to resist the Catalans and lost 104-83, while at the small final that followed was defeated by the French Limoges with 103-91, finishing fourth.

THE GREAT STRUCTURE OF PROUSA

Four years later the time had come for the winning of another European Cup. This time was the Korac Cup. The arrival of great foreign players like Jose Ortiz, Charles Shackleford and of course “crazy Italian” Mario Boni, combined with the Greek internationals Liadelis, Angelidis, Sioutis, significantly strengthened ARIS and his team demonstrated its quality in Europe. The “yellows” successively ruled out Besiktas (Turkey 64-65, 77-64 in a dramatic rematch), Beompanka (82-68 in Thessaloniki, 70-61 in Yugoslavia), Peristeri (75-65 in Thessaloniki, 71- 64 the rematch, with the injured Shackleford giving a shocking performance) to reach the semifinals. They faced the Italian Benetton Treviso, who in the previous phase had ruled out PAOK. In the first game, in Thessaloniki, the “Yellows” won with the fragile 77-73, but at the rematch they survived and managed to lead the game to overtime. In extra time, Boni took action and the final 87-86 gave the formal qualification in team of Subotic, making Greeks go crazy. The opponent in double final of Korac Cup, was the Turkish Tofas Bursa, which made the big surprise in the first final, by winning in Thessaloniki 66-77. Nothing, however, has finished yet. In the rematch of Bursa, ARIS «transformed» and having a stunning second-half, outweighs the difference, reaching 70-88 triumphant, despite the hostile atmosphere. Angelidis Liadelis, Sioutis, Boni Ortiz, Shackleford, Stavrakopoulos, Nachar, Floros and Cholopoulos, as of course the coach Lefteris Subotic, pass in the history of the club, raising the Greek flag inside Turkey.

BACK TO EUROLEAGUE

The next step was the return of the team to the top club competition in Europe. The «ticket» for the participation in Euroleague became reality at the season 2005-06. With Andrea Mazzon at the technical leadership, the “yellows” tried to secure the ticket to the Euroleague initially through the ULEB Cup, having reached the final of Charleroi, Belgium, but defeated by Dinamo Moscow 73 -60. The big goal, however, was accomplished through the Greek Championship. In the series of small finals against Maroussi, ARIS was the one who prevailed with 3-2 victories, winning the last game in a closed St. Thomas Stadium, with score 59-63. The return to the “salons”, in the season 2006-07, after an absence of 14 whole years, combined with very good performances until the “Top 16″ of the competition. In Greece, with 21 wins and 5 losses in regular season , the “yellows” recorded their best year since 1991 by finishing in 2nd place. In the semifinals, however, they were unable to exploit the home advantage against Olympiakos, from which they lost in the fifth and last game, 75-83. ARIS won the privileged third place, after 5 games against Panionios, but the team of Andrea Mazzon won easily the last of them (73-60) and renewed the participation at the Euroleague. In season 2007-08, with Gordon Herbert at the bench, ARIS reached once again until the “Top 16″ of the Euroleague. In Greece, the ending of the season 2007-08 was bad, after the team was eliminated by Maroussi in the first round of the playoffs.

ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΑΡΗ

Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση του Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το τμήμα καλαθόσφαιρας του συλλόγου, που από την πρώτη στιγμή έδειξε την στόφα του πρωταθλητή, κατακτώντας πέντε συνεχόμενους τίτλους στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, μεταξύ 1925 και 1930. Το άθλημα ήταν ακόμα νέο στην Ελλάδα, όπου είχε έρθει μόλις τρία χρόνια νωρίτερα, το 1919, από τη Χ.Α.Ν.Θ.. Οι ομάδες μοιράζονταν ένα ανοικτό στάδιο και οι πρώτοι επίσημοι αγώνες έγιναν το Νοέμβριο του 1925, με την καθιέρωση του Πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης, που βρήκε θριαμβευτή τον Άρη με πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες κόντρα στη Χ.Α.Ν.Θ., τον Ηρακλή, την Α.Ε.Κ., τον Β.Α.Ο. και την εβραϊκή Ακοάχ. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, αφού οι «κίτρινοι» υπερασπίστηκαν τα κεκτημένα κερδίζοντας όλους τους αντιπάλους τους (14-12 τον Π.Α.Ο.Κ., 15-4 τον Ηρακλή, 20-14 τη Χ.Α.Ν.Θ. και 20-8 την Α.Ε.Κ.), αλλά και στις περιόδους που ακολούθησαν.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Η Ιστορία του Άρη στη μεταπολεμική περίοδο συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομα του Φαίδωνα Ματθαίου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο Άρης απέκτησε ένα δικό του ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ στην οδό Βας. Όλγας, όπου βρισκόταν η Λέσχη του συλλόγου μέχρι την περίοδο 1959-60. Μέσα στην ίδια δεκαετία ήρθαν και οι πρώτες διεθνείς επιτυχίες για τους «κίτρινους», που το 1955 προσκλήθηκαν στο διεθνές τουρνουά του Βιαρέτζιο, στην Ιταλία. Εκεί, έφτασαν μέχρι τον τελικό, χάνοντας από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου με 48-46, ενώ ο Φαίδων Ματθαίου αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ, με 129 πόντους σε 4 αγώνες. Τρία χρόνια αργότερα, το 1958, οι «κίτρινοι» συμμετείχαν και πάλι σε τουρνουά στην Ιταλία, στη Μεσσήνη (6-8 Αυγ.) και στο Παλέρμο (10-12 Αυγ.), επιστρέφοντας με τέσσερα κύπελλα στις αποσκευές τους. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, κατατρόπωσαν στη Θεσσαλονίκη και την πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβίας, Μπεογκράντσκι, με 61-57. Ο κύκλος των διεθνών θριάμβων εκείνης της ομάδας έκλεισε το 1959, στη Λιέγη του Βελγίου, όπου κατέκτησε τον τίτλο σ’ ένα ακόμα διεθνές τουρνουά, επικρατώντας στον τελικό επί της Αμβέρσας με σκορ 61-45. Οι «κίτρινοι» πήραν μέρος για πρώτη φορά σε επίσημη ευρωπαϊκή διοργάνωση την περίοδο 1966-67, όταν αγωνίστηκαν στο Κύπελλο Κυπελλούχων ως δευτεραθλητές Ελλάδας, αλλά αποκλείστηκαν από την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ. Από εκείνη τη σεζόν, ο Άρης απέκτησε ως νέα του έδρα το «Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρον Θεσσαλονίκης», όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ

Με τον Γιάννη Ιωαννίδη να έχει επιστρέψει στον πάγκο και με τον Γκάλη να είναι πλέον ο μόνιμος πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, ο Άρης κατακτά τον τίτλο την σεζόν 1982-83. Διατηρεί το αήττητο στο Αλεξάνδρειο πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες επί του Ολυμπιακού (109-88), της Α.Ε.Κ. (91-73), του Παναθηναϊκού (72-70) και του Π.Α.Ο.Κ. (77-69). Στις 23 Απριλίου 1983, η επιστροφή στην κορυφή γίνεται πραγματικότητα. Την επόμενη χρονιά, ο Άρης είναι και πάλι εντυπωσιακός και ολοκληρώνει το Πρωτάθλημα με 24 νίκες και μόλις 2 ήττες, ισοβαθμώντας στην πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, στο ιστορικό μπαράζ της Κέρκυρας χάνει από τους «πράσινους» με 80-76, ενώ γνωρίζει την ήττα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με αντίπαλο τον Π.Α.Ο.Κ. (74-70). Την ίδια σεζόν, πάντως, οι «κίτρινοι» κέρδισαν μέσα στο «Γιαντ Ελιάου» τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 75-76, σημειώνοντας μια τεράστια επιτυχία, που όμως δεν είχε αντίκρισμα, αφού στη Θεσσαλονίκη είχαν χάσει με 62-68.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ - ΓΑΝΔΗ

Ο Άρης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα, κατακτώντας διαδοχικά Πρωταθλήματα, αλλά και Κύπελλα. Οι «κίτρινοι» υποχρεώνουν τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ιταλική Τρέισερ Μιλάνο, στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της με 98-67 και δείχνουν τις δυνατότητές τους, έστω και αν στον επαναληπτικό οι Ιταλοί υπερκαλύπτουν τη διαφορά και προκρίνονται. Η επόμενη χρονιά, 1987-88, θα βρει τον Άρη έτοιμο να διεκδικήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο. Με δύο αρκετά δύσκολες νίκες επί της ελβετικής Πιγί, προκρίνεται στον όμιλο με τις οκτώ καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου Πρωταθλήτριων και δείχνει ότι δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο: Θριαμβεύει επί της Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» με 88-89 έπειτα από εκπληκτική εμφάνιση του Γκάλη (45 πόντοι) και καθοριστικά τρίποντα από Γιαννάκη και Σούμποτιτς στο τελευταίο λεπτό, αναγκάζει την κάτοχο του τίτλου, Τρέισερ Μιλάνο, να υποκλιθεί στο Αλεξάνδρειο με 120-95 κερδίζει επίσης τη φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς Μακάμπι Τελ Αβίβ με 93-77, αλλά και την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 96-85, στο παιχνίδι που σήμανε την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης. Στον ημιτελικό του «Φλάντερς Έξπο», όμως, λυγίζουν απέναντι στην Τρέισερ του Μπομπ Μάκαντου με 87-82, έπειτα από ένα δραματικό παιχνίδι. Ο μικρός τελικός κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου (105-93).

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ - ΣΑΡΑΓΟΣΑ

Την περίοδο 1989-90, μετά από μια εκπληκτική πορεία στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που σημαδεύτηκε από τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (85-89), ο Άρης γράφει ιστορία, αποτελώντας την πρώτη ομάδα που εξασφαλίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την παρουσία της στο Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης. Η ήττα από την Γιουγκοπλάστικα στο Αλεξάνδρειο, στο φινάλε του ομίλου, έφερε τους «κίτρινους» αντιμέτωπους στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα αλλά παρά το καλό ξεκίνημα και τη μοναδική συμπαράσταση από 2.500 εκδρομείς, ο Άρης δεν κατάφερε να αντισταθεί στους Καταλανούς και έχασε με 104-83, ενώ στο μικρό τελικό που ακολούθησε ηττήθηκε και από τη γαλλική Λιμόζ με 103-91, τερματίζοντας 4ος.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ

Τέσσερα χρόνια αργότερα η κατάκτηση ενός ακόμη Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Αυτή τη φορά ήταν το Κύπελλο Κόρατς. Οι «κίτρινοι» απέκλεισαν διαδοχικά τις Μπεσίκτας (Τουρκία 64-65, 77-64 στη δραματική ρεβάνς), Μπεομπάνκα (82-68 στη Θεσσαλονίκη, 70-61 στη Γιουγκοσλαβία), Περιστέρι (75-65 στη Θεσσαλονίκη, 71-64 στη ρεβάνς, με τον τραυματία Σάκλεφορντ να δίνει συγκλονιστική εμφάνιση) για να φτάσουν στα ημιτελικά. Αντιμετώπισαν την ιταλική Benetton Treviso. Στο πρώτο παιχνίδι, στη Θεσσαλονίκη, οι «κίτρινοι» κέρδισαν με τους εύθραυστους με 77-73, αλλά στη ρεβάνς επιβίωσαν και κατάφεραν να οδηγήσουν το παιχνίδι στην παράταση.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ EUROLEAGUE

Το «εισιτήριο» για τη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα έγινε πραγματικότητα τη σεζόν 2005-06. Ο μεγάλος στόχος επιτεύχθηκε μέσα από το ελληνικό πρωτάθλημα. Στη σειρά των μικρών τελικών κόντρα στο Μαρούσι, ο ΑΡΗΣ ήταν αυτός που επικράτησε με 3-2 νίκες, κερδίζοντας το τελευταίο παιχνίδι σε κλειστό στάδιο του Αγίου Θωμά, με σκορ 59-63. Η επιστροφή στα «σαλόνια», τη σεζόν 2006-07, μετά από απουσία 14 ολόκληρων ετών, σε συνδυασμό με πολύ καλές εμφανίσεις μέχρι το «Top 16» της διοργάνωσης.